Leishmania, de verwekker van leishmaniasis, zijn kleine obligate intracellulaire protozoaire parasieten die worden overgebracht door zandvliegen of vlindermuggen. Door het bijten van een besmette gastheer, nemen muggen parasieten op. De leishmania ontwikkelt zich verder in het lichaam van de zandvliegen (biologische overdracht) en wordt bij een beet op een nieuwe gastheer overgedragen.

De incubatietijd van leishmaniasis bedraagt enkele weken tot vele jaren. Leishmaniasis is niet inheems in Duitsland, ondanks de import van zieke dieren. Het gebruikelijke verspreidingsgebied is het Middellandse-Zeegebied, Azië, Zuid-Amerika en delen van Afrika.
 
De verscheidenheid aan mogelijke symptomen maakt het erg moeilijk om leishmaniasis te herkennen. De eerste beschreven tekenen zijn rafels aan de oren (alsof de oorranden door vliegen zijn aangevreten). Vaak zijn er kleine scheurtjes, meestal met schilfering op de oren, het hoofd en uiteindelijk op het hele lichaam. Het geheel gaat gepaard met open, kleine zweren (huidwonden). Deze wonden zijn meestal rond en genezen zeer slecht. Geleid door haaruitval tasten deze zweren geleidelijk het hoofd, de achterpoten en zelfs het hele lichaam aan. De aangetaste dieren lijden aan gebrek aan eetlust, sterke klauwgroei, neusbloedingen, chronische diarree, gewichtsverlies. Dit wordt gevolgd door bloedarmoede, kreupelheid en ten slotte nierfalen, de meest voorkomende doodsoorzaak bij getroffen dieren.

Bronnen voor de verstrekte informatie.