Techniek

Hoe werkt een laterale flow test

Immunochromatografische sneltesten (ook wel lateral flow tests genoemd) werden oorspronkelijk eind jaren tachtig ontwikkeld voor de snelle en ongecompliceerde opsporing van zwangerschappen. Sindsdien heeft deze methode, die noch geschoold personeel, noch speciale laboratoriumuitrusting vereist om te worden uitgevoerd, en die bovendien snel en tegen lagere kosten kan worden uitgevoerd, vaste voet gekregen in de diagnostiek ter plaatse, vooral in de humane sector. On-site diagnostiek met behulp van imunochromatografische sneltestsystemen bestaat ook al in de veterinaire sector, en wij van Fassisi zijn bezig dit uit te breiden en steviger te verankeren.

Onze immunochromatografische sneltestsystemen bestaan meestal uit een sample pad, een conjugaat pad, een reactiematrix en een wicking of absorberend pad.

Sample Pad Aufbau

Zoals op de afbeelding te zien is, overlappen de afzonderlijke onderdelen elkaar en worden zij ter bevestiging op een speciale kaart bevestigd.

Het monster wordt eerst op het monsterkussen gelegd, dat het voorbereidt op de verdere test: hier worden bijvoorbeeld materialen gebruikt die een volbloedscheiding uitvoeren, zodat alleen bloedplasma het tweede onderdeel van de test bereikt, het conjugaatkussen. Hierop is een deeltjesconjugaat geïmmobiliseerd. De deeltjes zijn meestal gouddeeltjes waaraan een specifiek biologisch bestanddeel (een antigeen of een antilichaam) van de test is gekoppeld.

Zodra het monster het conjugaatkussentje tegenkomt, brengt het het conjugaat in oplossing, waardoor een reactie kan plaatsvinden tussen de analyt en het eerste biologische bestanddeel. Dit complex van analyt en eerste biologische component migreert nu naar de derde component van de laterale stromingstest, de reactiematrix.

Dit bestaat uit een poreus membraan waarop verdere biologische componenten zijn aangebracht in de vorm van een test- en controlelijn. De testlijn bestaat uit eiwitten (antigenen of antilichamen) die het complex van de analyt en de eerste biologische component op het membraan fixeren en zo een kleursignaal opwekken. Geconjugeerde deeltjes die zich niet aan de analyt hebben gebonden, gaan door naar de controlelijn, die gewoonlijk bestaat uit een soortspecifiek anti-immunoglobuline-antilichaam dat reageert met het antilichaam van het conjugaat en altijd een kleursignaal geeft, ongeacht het resultaat van de testlijn. Het vierde onderdeel van de laterale stromingstest is het "wicking pad", dat de vloeistof uit de reactiematrix afvoert en ervoor zorgt dat de vloeistof van het monsterkussen door het conjugaatkussen en het membraan stroomt.

Deze directe sneltestsystemen worden gebruikt wanneer grotere analyten met meerdere antigene determinanten moeten worden opgespoord, zoals de detectie van parvovirus in onze Fassisi ParCo. In dit geval wordt een positief resultaat aangegeven door het verschijnen van een testlijn en een controlelijn.

 
De film demonstreert de werking van een sandwichtest waarbij de analyt aanwezig is in het monster en er dus een kleursignaal verschijnt op zowel de testlijn als de controlelijn.