De incubatieperiode is > 10 dagen. Giardia-infecties bij dieren zijn vaak klinisch onopvallend. De klinische symptomen zijn afhankelijk van de eerdere beschadiging van de darm en de immuunstatus van het dier. Slechte huisvestingsomstandigheden en een koolhydraatrijk dieet bevorderen ook de infectie. Dus, giardiasis is een factor ziekte. Giardiasis is vooral een ziekte van jonge dieren en uit zich in acute, maar vaker nog in chronische, catarrale, intermitterende diarree. De ontlasting is dun tot waterig, vaak met meer slijm en vet (stearrhoea). Besmetting kan leiden tot chronische intermitterende diarree, vooral bij jonge dieren of dieren in slechte huisvestingsomstandigheden. Deze dieren vertonen een malabsorptiesyndroom met een ruige vacht, chronisch gewichtsverlies, occasioneel braken en apathie. De dieren scheiden grote hoeveelheden besmettelijke cysten uit. Giardia-infecties induceren immuniteit bij immunocompetente dieren, waardoor de pathogene populatie geheel of gedeeltelijk wordt geëlimineerd. Volwassen honden en katten kunnen echter ook permanent drager zijn zonder zelf ziek te worden.

Behandeling is vaak moeilijk omdat asymptomatische dragers onopgemerkt blijven en er resistentie bestaat tegen sommige van de gebruikte antiparasitaire geneesmiddelen. Vooral in groepshuisvesting met een slechte hygiëne is de therapie problematisch, omdat herinfecties steeds weer optreden, zelfs na een succesvolle behandeling met antiparasitaire middelen.
 

Giardia bereiken hun hardnekkigheid door hun beschermende omhulsel, dat zij nodig hebben om andere levende organismen (waaronder honden, katten en mensen) te besmetten. Giardia omhult zich met deze beschermlaag en kan in de feces worden uitgescheiden. Het omhulsel beschermt ze dagen tot weken tegen omgevingsinvloeden totdat ze door een nieuwe gastheer worden opgenomen, hoofdzakelijk via uitwerpselen, besmet water of voedsel.

Bronnen voor de verstrekte informatie.